خوانندگان محترم مطالب زیر بخشی از ترجمه کتاب «ژن و میردی به خته وه ری ئیسلامی» به نام «راهکارهای عملی جهت خوشبختی خانواده» ترجمه خانم ها شادی و شوبو محمد امینی می باشد.

مقدمه:

ازدواج و روابط  زناشویی و موفقیت در آن یکی از دغدغه های امروزی هر جوانی است. اهمیت مسئله در حدی است که این امر مقدس می تواند عامل سقوط  یا صعود فرد در طول زندگی و در رسیدن به اهداف او باشد، انجام یک ازدواج موفق می تواند  رسیدن به قله های ترقی و پیشرفت و رضایت از زندگی را آسان تر کند.

با وجود اهمیت زیاد مسئله، متاسفانه در کشور ما کمتر به آن توجه شده است و آموزش های لازم به صورت امروزی کمتر ارائه شده است و منابع موجود بیشتر به صورت کلی و بدون ارائه ی راهکار عملی بحث را خاتمه داده اند.

چرا امروزه، آمارهای طلاق و نارضایتی مردم از زندگی زناشویی مدام در حال افزایش هست، آیا مسیری که امروزه جهت رسیدن به ازدواج پیموده می شود، صحیح است؟ و یا اینکه روابط میان زن و مرد در شروع زندگی و ادامه ی راه  یکی نیست ؟ در حقیقت ما نمی خواهیم دوباره مثل دیگران، حکم به محکومیت دیگران بدهیم بلکه در صدد ارائه ی راه حل مناسب هستیم یا حداقل به یافتن راه حل مناسب کمک کرده باشیم. 

روابط دختر و پسر قبل از ازدواج و به نیت شناخت از همدیگر، در حال ترویج است و تقریباً به عنوان یک اصل برای رسیدن به ازدواج توأم با رضایت و اطمینان تبدیل شده است، ولی آنچه را که در اطراف خود می بینیم عدم افزایش آمار رضایت  و دوام زندگی زناشویی است و آمارهای منتشر شده بر افزایش طلاق دلالت دارند  و نشان می دهد روابط امروزی دختر و پسر قبل از ازدواج  راه حل رسیدن به یک ازدواج موفق نیست  و البته منظور ما این نیست که افراد بدون آگاهی و شناخت کافی با هم ازدواج کنند. 

اولین قدم در راه رسیدن به یک ازدواج موفق و توأم با رضایت ایجاد شناخت از خود است، فرد باید بتواند خود را به درستی بشناسد. از لحاظ خلق و خوی چه گونه فردی است؟ آیا حساس و زود رنج است؟ تا چه اندازه پای بند عرف و قانون است؟ چه حد معتقد و پای بند به دستورات دینی است؟ چه اهدافی را در طول زندگی دنبال می کند؟ در جامعه می خواهد چگونه فردی باشد و دیدگاه مردم درباره ی او چه باشد؟ چگونه می خواهد نیازمندی های مادی خود را تأمین کند ؟ چه تحصیلاتی دارد و تا چه حدی می خواهد ادامه دهد؟ و هزاران سؤال مهم دیگر که بهتر است این اطلاعات را به صورت مکتوب برای خود ثبت کند طوری که صداقت را کامل رعایت کند. 

حال که توانست خود را تا حدی دریابد، خود به خود ویژگی های فرد مورد نظر نیز مشخص می شود و بر طبق این ملاک ها و معیارها و با صرف وقت و زمان کافی فرد مورد نظر احتمالی خود را (چه از طریق معرفی دیگران و یا به صورت مستقیم توسط خود فرد در طی ارتباطات خود در جامعه) می یابد. 

پس هدف فرد این نخواهد بود که صرفاً می خواهد ازدواج کند(زیرا که عدم موفقیت هزینه بر خواهد بود) بلکه می خواهد بهترین ازدواج متناسب با خصوصیات و ویژگی های خود را داشته باشد. 

حال که توانست خود را بشناسد و فرد مورد نظر خود را از لحاظ  معیارها و ملاک ها تعریف کند و فرد احتمالی خود را مشخص کرد می تواند قدمهای آغازین خود را بر دارد. 

از کجا بفهمیم فرد مورد نظر نیمه ی گم شده ی ماست ؟ تا کنون که بحث بر این بود که روابط امروزی دختر و پسر جوابگوی نیازها، برای رسیدن به یک زندگی موفق و توأم با رضایت نبوده است؟ در این روابط به قصد ازدواج یا با هر نیت و هدفی، جو عاطفی بیشتر حاکم می شود و کمتر اتفاق می افتد که دختر و پسر  واقعیت های اخلاقی و رفتاری  و تمایلات خود را بروز دهند و این یک امر نا خود آگاه است شاید اصلاٌ هم به نیت فریب همدیگر نباشند، شناخت صحیح و دقیق  از همدیگر مستلزم ظروف زمانی خاصی است. مثلاٌ تا زمانی که کودکی به دنیا نیامده نمی توان گفت زن و شوهر در تربیت او همسو عمل خواهند کرد یا نه ؟ و لزوم شناخت واقعی این است که طرفین مدتها زیر یک سقف زندگی کنند، که خود شاید ده ها سال طول بکشد. از طرفی با وجود روابط طولانی قبل از ازدواج، زن و مرد در شروع زندگی کمتر نکات تازه ای برای همدیگر خواهند داشت و باعث می شود زوتر از همدیگر سیر شوند. در طول زندگی وجود تفاوت ها میان زن و شوهر و آگاهی از ویژگی های جدید همدیگر چاشنی زندگی خواهد بود و البته به شرطی که با این تفاوتها به درستی برخورد شود. 

روابط دختر و پسر قبل از ازدواج باید به عنوان مکمل مراحل ایجاد شناخت کافی در نظر گرفته شود و به شرطی که ویژگی های زیر را داشته باشد:

1ـ قبل از شروع  روابط  بین دختر و پسر، اطلاعات کافی را در مورد فرد مورد نظر به دست آوریم و بهترین منابع اجتماعی گرد- آوری اطلاعات مورد نیاز: دوستان فرد، معلمان، همسایگان و سایر افراد معتمد که مرتبط با شخص مورد نظر می باشند. باید با صبر و حوصله و صرف زمان کافی اطلاعات کاملی بدست آوریم، و بیشتر از افراد مورد اعتماد خود مشورت بگیریم. بهتر است در این مرحله دختر مورد نظر از موضوع خبر نداشته باشد تا زمانی که قناعت قلبی و عقلی حاصل شود آنگاه برای اثبات یا تایید یافته های خود  مراحل بعدی شروع می شود . 

2ـ ایجاد ارتباط نه در خفی بلکه با اطلاع خانواده ها صورت گیرد و تمام روابط چه حضوری و چه مکالمات تلفنی در حضور نزدیکان برگزار شود. 

3ـ طرفین واقعاً قصد ازدواج داشته باشند و به عنوان تفریح یا صرفاً به به دنبال ایجاد تجربه در روابط با جنس مخالف نباشد. 

4ـ تا قبل از نامزدی و عقد از بیان کلمات و عبارات عاطفی و محبت آمیز پرهیز شود، چرا که ایجاد جو عاطفی به ویژه در روحیه ی دختر موثر بوده و در صورتی که ازدواج صورت نگیرد باعث دلسردی و ناخرسندی و صدمات روحی  بویژه در دختر می شود و باید بیشتر بر روی امور مهم مثل نحوه ی زندگی کردن، ارتباط با همدیگر، ارتباط با اطرافیان، تربیت فرزندان و ... بحث شود. 

5ـ ارتباط کاملاً هدفمند و جهت دار باشد، کمتر به مسائل حاشیه بپردازند و همیشه حق نه گفتن را به همدیگر بدهند و تا به قناعت عقلی و قلبی نرسیده اند تصمیم به ازدواج نگیرند. 

6ـ در امر تصمیم گیری از نزدیکان دلسوز خود کمک بگیرند ولی تصمیم نهایی را خودشان اتخاذ کنند. 

7- دوران نامزدی بیش از حد طولانی نباشد و در مدت 5‌ـ6 ماه باهم ازدواج کنند و در طول نامزدی سعی در تقویت پایه های مهم زندگی داشته باشند و اگر چنان چه در این مدت به این نتیجه رسیدند که نمی توانند همدیگر را خوشبخت کنند آن را به طور جدی بیان کنند و مشکلات احتمالی خود را مورد بحث قرار دهند.

باید کسی که با او ازدواج می کنید از نظر جمال و زیبایی نیز مورد پسند و جذاب باشد ولی این به معنای ملاک قرار دادن زیبایی و جمال در اولویت نیست  چون زیبایی و جمال امری گذرا است و در طول زندگی تغییر می کند بر اثر انواع بیماری و حتی زایمان و ... حتی بعد از مدتی از شروع زندگی رفته رفته اثرات آن کم رنگ تر خواهد شد و آنچه بیشترین تاثیر را در زندگی زناشویی دارد خلق و خوی است و البته برای ما به عنوان یک فرد مسلمان باید توأم با دین داری باشد، و اگر ازدواج با کسی صرفاٌ به خاطر دینداری، بدون در نظر گرفتن خلق و خوی باشد، احتمالاً زندگی شاداب و سر شار از رضایت مندی نخواهد بود، و این دو خصلت مکمل همدیگرند. 

بعد از انتخاب فرد مورد نظر و ازدواج با او  باید متوجه ی یک امر مهم باشید و آن اینکه هیچکدام از این دختر و پسر تجربه ی زندگی مشترک با همدیگر را ندارند و تمام قول و قرارهایی که به همدیگر داده اند، صرفاً یک آرزو و تمایل فردی بوده است با دور نگاهی که به زندگی مشترک داشته است، پس از همان ابتدا به فکر مچ گیری از هم نباشند بلکه سعی بر این باشد که در طول زندگی و در طی سالهای  زندگی، همدیگر را در جهت رسیدن به خواسته های عقلانی خود همراهی کنند  تا لذت زندگی مشترکشان صد چندان شود. همچنین رفتار حسنه و خوش رفتاری و از همه مهمتر گذشت را در مورد همدیگر فراموش نکنند. 

عاقلانه انتخاب کنید و عاشقانه ادامه دهید.